Met je neus in de pomodori

Ciao amico,

En daar ging ik, door de poortjes van Schiphol, geen piepjes dus mocht alweer snel door om wat flesjes water te kopen.
Ik weet dat Schiphol druk kan zijn maar dit keer kon je bijna nergens terecht om ergens even te zitten. Eenmaal een plekje gevonden kreeg ik nog een super lief telefoontje van Sammert voordat ik ging boarden.

Naast me in de kleine krakkemikkige blauwe vogel kwam een hele corpulente Amerikaanse mevrouw zitten. Eerste wat ze zei was "I'm so tired!".
Ok dan.
Had haar nog aangeboden om van stoel te ruilen, waaraan ik nog snel toevoegde "so you can maybe sleep better??". Voor het geval ze dacht dat ik me anders minder claustrofobisch voelde.
Wilde ze niet. Dan niet.
Ze was overigens wel aardig want we hadden best leuke gesprekjes onderweg.
Ook nog onze koning en koningin zien aankomen in hun oranje fokker vliegtuig, hij reed voorbij, stopte en de trap klapte uit waaruit ze beide uitstapte in hun AA auto's.

Toen we over Toscane vlogen wist ik dat we dus bijna gingen landen.
Vervolgens gingen we een soort dal in en ik geloof echt dat onze landingsbaan maar een paar meter was want BAM dat vliegtuig knalde echt keihard neer waarop iedereen best wel schrok.
Ook remde 'ie niet heel charmant. Maar oke we leven dus nog wel.
Wat ook vrij apart was en wat op Schiphol toch echt beter gaat is het wachten op je koffer. Ik heb denk ik 50 minuten gewacht bij de enige band die in Firenze Airport aanwezig is voor mijn koffer. Zonder airco met 100 andere mensen. Iedereen ging klappen en juichen toen de band ging rollen en de koffers verschenen. Grappig. Waarom zo lang wachten? Ni idea.

Samen met mijn koffertjes zocht ik naar een aardige taximan die mij naar mijn appartement kon brengen. Ja hoor, daar stond hij.
Lang, zwart haar (half in een staart), Ray Ban zonnebril, polo shirt, baardje "CIAO BELLA". Ok, hier komen we niet meer onderuit.
Ik vroeg hem hoeveel het gaat kosten en ik stapte in.
Eerst was ik bang dat ik bij 1 of andere maffia in de taxi was gestapt. Vervolgens vroeg hij mijn naam en waar ik vandaan kom. Hij gaf mij tips waar ik kan eten maar ook samen met mijn Italiaanse boyfriend (dat ik even duidelijk maakte).
Maar mocht Matteo een keer niet kunnen mag ik hem natuurlijk altijd meevragen.
Voor z'n charmante gedrag gaf ik hem 3 euro's extra.

Wat ook nog iets typisch is voor mij, is dat ik nog 15 minuten met mijn koffers heb rondgelopen om te zoeken waar ik moest zijn. Terwijl charmante taximan mij netjes voor de deur had afgezet blijkbaar.
Toen ik 1 of andere creepy steegje inging kwam een vrouw naar mij toe want die zag ook wel dat ik niet opzoek was naar een garage.
Ze kon alleen Italiaans maar met de straatnaam en "numero sei" kom je best ver.
8 trappen op met 35 kilo aan spullen, mijn workout zit erop voor de komende week.
Schattig appartement. Klein en schoon. Ik woon hier nu tijdelijk samen met Nicoletta, mijn niet pratende Italiaanse oude oma vriendin.
Ze woont/slaapt/leeft in de slaapkamer naast mij en zondag komt daar een Hongaars meisje slapen. Ik hoop dat het dan wat gezelliger wordt in huis.
Ook hoop ik dat ik dan van kamer mag wisselen want ik slaap nu op een slaapbank, die is vrij hard.
Toen eenmaal de Engels sprekende vrouw arriveerde heb een drie uur lang durende uitleg gekregen over hoe alles werkt hier, inclusief de stofzuiger en hoe ik afval moet scheiden.
Ik had nog niks gegeten dus ik ging bijna van m'n stokkie!
Later kon ik nog even snel rond 21.30 een ijsje ergens halen en had nog wat koekjes voor nood.
Vannacht waren er een stel Italiaanse dronkerds door de straten aan het zingen in een soort mannenkoor. Ook met meerstemmig enzo. Ik had de neiging om te gaan klappen om 3.30 uur 's nachts.

Mijn eerste dag ik Florence zit er nu op. Vandaag was een nationale feestdag dus ik ben nog niet begonnen met de studie. Morgen om 8.30 uur 's ochtends moet ik naar school. Die moet ik eerst nog zien te vinden maar is in principe de straat hier naast. Maar je weet, ik heb nogal moeite om de plaats te vinden waar ik moet zijn. (:

Vandaag een heerlijk ontbijt gehad bij mijn lieve, dikke vriendin, die de allerlekkerste panino maakt. Daarna een cappuccino met een canolli op Ponte Vecchio. Een ijsje bij Piazza Pitti. En nog boodschappen gedaan.
Verder rondgekeken wat hier allemaal is.
Hopelijk ontmoet ik morgen leuke medestudenten want ik voel me nu nog koosvriendloos, al is dat best wel te doen hoor, in een grote stad.
Ik ben benieuwd, het is ook een kwestie van settelen en na zo'n dag voel ik me best op m'n gemak en dat helemaal alleen. Prima!

Nu ik dit schrijf op m'n kamer hoor ik buiten allemaal muziek en het leven.
We zijn er en we gaan nog niet weg!
Buonasera X